دختر خفن

روزی به رهی دخترکی

بود خفنچون کبک ِ خرامان قدمی روی چمن

صد جور مکمل به رخش مالیده

از عزت ِ نفس ، سر به سما ساییده

یک مانتو به تن داشت چه گویم از آن

از چهار طرف کوته و تنگ و چسبان

بر روی سرش روسری ای بود ، عجب

طولش به گمانم نرسد نیم وجب !

شلوارک برمودایی هم بر پا داشت

آنجا که نباید بشود ، پیدا داشت

آهسته به او گفتمش ای یار عزی

زای دختر ِ خوب و پاک و محجوب و تمیز

این چیست به تن کرده ای و نیست لباس

آراستگی یه چیز و مد چیز ِ جداس

با عشوه بگفت پاسخم اوبا این حرف

"اصلاح نموده ام ز الگو ، مصرف"

گر نیت صرفه جویی داری ای زن

اصلا نکن این لباس را هم بر تن